«Τελευταίος των Αναρχικών», χαρακτήριζε τον μπάρμπα-Μήτσο Καραμπίλια ο φίλος του δημοσιογράφος Χρίστος Ριζόπουλος, αστειευόμενος μαζί του στα γραφεία της πατρινής εφημερίδας Η Ημέρα, μια μέρα του φθινοπώρου του 1954, δύο μέρες πριν πεθάνει. Πράγματι τότε είχαν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια στα οποία είχε σταματήσει η συγκροτημένη αναρχική σοσιαλιστική δραστηριότητα στην Ελλάδα και ο μπάρμπα-Μήτσος, εκτός από τους καλύτερους ράπτες στην Πάτρα, ήταν ο τελευταίος επιζών της παλιάς γενιάς των αναρχικών με την αξιοσημείωτη κινηματική δραστηριότητα ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα.
Ο Δημήτρης Καραμπίλιας έζησε ως δραστήριο μέλος την ολιγοετή άνθιση του αναρχικού εργατοαγροτικού κινήματος στην Ελλάδα αλλά σημαντική ήταν και η εμπειρία του τόσο στο εργατικό κίνημα της Αιγύπτου από το 1900 ώς το 1904 όσο και στο επαναστατικό-αναρχικό συνδικαλιστικό κίνημα της Γαλλίας όπου έζησε για δεκαπέντε χρόνια. Από τις αρχές του 1920 μέχρι τον θάνατο του το 1954 ο Δημήτρης Καραμπίλιας, από την Πάτρα στην οποία επιστρέφει για να ανοίξει ραφείο στο κέντρο της πόλης, δεν θα σταματήσει να εργάζεται για τον σοσιαλισμό αυτή τη φορά μέσα από ένα μεταρρυθμιστικό και δημοκρατικό σχέδιο.
Αυτή την πορεία ενός ανιδιοτελή και αφοσιωμένου σοσιαλιστή που με συνέπεια προσφέρει στην κοινωνική πρόοδο θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε με όσα στοιχεία καταφέραμε να συλλέξουμε και να τεκμηριώσουμε.
