Δεκ 20

Η ΤΡΥΠΑ

Η “Τρύπα” διαδραματίζεται στη μεξικανική Φυλακή Λεκουμπέρι στο τέλος της δεκαετίας του 1960· παρακολουθεί την προσπάθεια τριών ποινικών κρατουμένων να βάλουν κρυφά ναρκωτικά, κάτω απ’ τη μύτη των πιθήκων-δεσμοφυλάκων. Απελπισμένοι να εξασφαλίσουν τη δόση τους, σκαρφίζονται ένα σχέδιο όπου η μητέρα του ενός εκ των τριών συναινεί να μεταφέρει τα ναρκωτικά. Η “Τρύπα”, γραμμένη σε μία και μόνο παράγραφο, είναι ένας προφορικός χείμαρρος λέξεων, μια φυλακή μέσα στη φυλακή και μια δυσοίωνη παραβολή για τους παραμορφωμένους και άθλιους θεσμούς, που δημιουργούν ακόμη πιο παραμορφωμένους και άθλιους ανθρώπους. Η “Τρύπα” είναι το πρώτο βιβλίο του Jose Revueltas που μεταφράζεται στα ελληνικά.
 Συνέχεια ανάγνωσης

Δεκ 08

ΖΩΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ (Α’ ΤΟΜΟΣ)

Κάποιοι την αποκάλεσαν “Η πιο επικίνδυνη γυναίκα του κόσμου” και άλλοι “μια γυναίκα οκτώ χιλιάδες χρόνια μπροστά από την εποχή της”…

Διαβόητη ή διάσημη; Μισητή ή αγαπημένη; Πέρα από τους χαρακτηρισμούς εχθρών ή φίλων, η Έμμα Γκόλντμαν υπήρξε αναμφισβήτητα από τις πρωταγωνιστικές μορφές των κοινωνικοπολιτικών και επαναστατικών κινημάτων που συντάραξαν την ανθρωπότητα στα τέλη του 19ου και στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.

Αναρχική ακτιβίστρια, εμπνευσμένη ομιλήτρια, διέδωσε με τον λόγο και την πένα της τις αξίες της ισότητας και της ανεξαρτησίας της γυναίκας, του ελεύθερου έρωτα και του ελέγχου των γεννήσεων, υποστήριξε παθιασμένα την ελευθερία του λόγου και εναντιώθηκε με συνέπεια στον μιλιταρισμό. Συνέχεια ανάγνωσης

Νοέ 28

ΕΣΕ: Κυκλοφόρησε το Ημερολόγιο Εργαζομένων 2020!

Κυκλοφόρησε το Ημερολόγιο Εργαζομένων 2020!

Το ημερολόγιο εργαζομένων της ΕΣΕ για το 2020 είναι διαθέσιμο και μπορείτε να το προμηθευτείτε και από το κινηματικό βιβλιοπωλείο του Ελευθεριακού χώρου Sabot, ή απο μέλη της ΕΣΕ. Τα έσοδα διατίθενται στο Ταμείο Αλληλοβοήθειας της ΕΣΕ Αθήνας.

Το φετινό ημερολόγιο περιέχει κείμενα με θέμα τον τουρισμό. Περιλαμβάνει αναλύσεις που επιδιώκουν να εμπλουτίσουν τη θεωρητική μας φαρέτρα απέναντι σε αυτό το οικονομικό και κοινωνικό φαινόμενο, αφιερώνοντας δυο κείμενα για το Ρέθυμνο, μιας και από τις τέσσερις πόλεις που προς το παρόν έχει τοπικές η ΕΣΕ, το Ρέθυμνο έχει προσανατολίσει πλήρως την οικονομία του προς τον τουρισμό. Συνέχεια ανάγνωσης

Νοέ 25

ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Ο ιταλός αναρχικός Ερίκο Μαλατέστα (1853-1932) είναι από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του αναρχικού κινήματος. Έδρασε σε πολλές χώρες της Ευρώπης (Ιταλία. Ελβετία, Ισπανία, Γαλλία, Αγγλία), στη βόρειο (Η.Π.Α.) και στη νότιο Αμερική (Αργεντινή) και ουσιαστικά συνέχισε το έργο του Μπακούνιν. Κατά τη διαμονή του στην Αγγλία συνεργάστηκε και με τον Κροπότκιν.
Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται:
α) Η βιογραφία του Μαλατέστα από τον ιστορικό της αναρχίας Μαξ Νετλάου.
β) Τα κυριότερα κείμενα του Μαλατέστα, στα οποία εκθέτει το περιεχόμενο της αναρχίας και τα μέσα για την επίτευξή της, μελετά το ζήτημα της οργάνωσης, αλλά διατυπώνει και τις απόψεις του για καθημερινά προβλήματα (αγάπη και έρωτας, κοκαΐνη κλπ.). Σημαντικά είναι και τα δύο κείμενά του για τον Κροπότκιν.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Συνέχεια ανάγνωσης

Νοέ 24

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΧΤΣΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ (1910-1920) ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ

Ο Σταύρος Κουχτσόγλου υπήρξε εμβληματική μορφή του επαναστατικού συνδικαλισμού και του αναρχικού κομμουνισμού στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1910. Κορύφωση της δραστηριότητάς του ήταν ο πρωταγωνιστικός ρόλος του στην ίδρυση της «Παγκαπνεργατικής Ομοσπονδίας Ελλάδος» με έδρα τον Βόλο στις 20 Οκτωβρίου 1918. Ο Σταύρος Κουχτσόγλου έγινε ο πρώτος γραμματέας της Ομοσπονδίας και ήταν τότε που έκανε την προσπάθεια να διαμορφώσει αναρχική κομμουνιστική τάση στους κόλπους του εργατικού κινήματος της περιόδου.

Νοέ 24

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ (1876-1877) ΤΟ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στο παρόν βιβλίο παρουσιάζουμε την πρώτη περίοδο του αναρχισμού στην Ελλάδα, η οποία καλύπτει τα χρόνια 1861-1880 κατά τη διάρκεια των οποίων πρωταγωνιστικό και συντονιστικό ρόλο είχε η δημιουργία και δράση της “Διεθνούς Ένωσης Εργατών” (1864-1878). Στην Ελλάδα, εκείνη την περίοδο, το πιο σημαντικό ιστορικό γεγονός για το αναρχικό κίνημα υπήρξε η προσπάθεια συγκρότησης ελληνικού ομοσπονδιακού τμήματος της “Διεθνούς”. Αυτό επιτεύχθηκε, έστω και για μικρή χρονική διάρκεια, το 1876-1877, με την ίδρυση και δράση της πανελλαδικής οργάνωσης του «Δημοκρατικού Συνδέσμου του Λαού» και της τοπικής οργάνωσης του «Δημοκρατικού Συλλόγου Πατρών».

Νοέ 24

Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ (1908-1921) ΚΑΙ Ο ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΒΕΖΕΣΤΕΝΗΣ (1891-1957)

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

  • Ο επαναστατικός συνδικαλισμός της Κωνσταντινούπολης (1908-1921) και ο Ζαχαρίας Βεζεστένης (1891-1957)
  • Η εφημερίδα, ο εργάτης και το “σοσιαλιστικό κέντρο της Τουρκίας” (1910)
  • Ο “σοσιαλιστικός μορφωτικός όμιλος” και η “ένωση των συνδικάτων Κωσνταντινουπόλεως” (1911-1914)
  • Βαλκανικός και Α’ παγκόσμιος πόλεμος – αρθρογραφία του Ζαχαρία Βεζεστένη ενάντια στον πόλεμο
  • Η “Πανεργατική” (120-1922) και ο Σεραφείμ Μάξιμος (1899-1962)
  • “Αναμνήσεις του Σεραφείμ Μάξιμου – τα πρώτα εικοσιπέντε χρόνια (1899-1924)
  • Ο ανύπαρκτος σοσιαλισμός (1924)

Νοέ 19

ΟΤΑΝ Ο ΚΟΚΚΟΡΑΣ ΛΑΛΟΥΣΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ… ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ 1971-1978

«Ας εντυπωθεί επίσης στο νου του αναγνώστη το σημαντικότερο: πως αυτά τα κείμενα είναι όλα γραμμένα από ανθρώπους, οι οποίοι πίστευαν στην κατάργηση όλων των διαχωρισμών και που για πρώτη φορά πιάνουν την πένα, για να κάνουν πράξη ακριβώς αυτό, να καταργήσουν το διαχωρισμό ανάμεσα σ’ αυτούς που γράφουν και σ’ εκείνους που δεν γράφουν και κατ’ επέκταση το διαχωρισμό ανάμεσα σε καθοδηγητές και καθοδηγούμενους.»
«Δεν παραθέτω κείμενα ανούσια, ξύλινα, κοινότοπα, κείμενα της μιας και μόνο χρήσης, κείμενα που επαναλαμβάνουν βασικές αρχές, αλήθειες έστω, ή εκφράζουν οργή και αγανάκτηση, αναμφίβολα δίκαιες, δίχως όμως να αναζητούν καινούργια μονοπάτια στο λόγο και στη σκέψη, απλώς και μόνο για να αναπαραστήσω στο χαρτί την πραγματικότητα και τον μέσο όρο ενός κινήματος, το οποίο μάλιστα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στράφηκε ενάντια στην πραγματικότητα και τους μέσους όρους.
Επιπλέον, με μια τέτοια παράθεση κειμένων θα πρόδιδα το περιεχόμενο της ανθολογίας, αφού το αναρχικό κίνημα μπορεί να κατηγορηθεί -και έχει κατηγορηθεί- για τα πάντα εκτός από έλλειψη φαντασίας. (Μ. Π., από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μάι 26

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η Κοινωνική επανάσταση, τέταρτος τόμος του απανθίσματος των φιλοσοφικών-πολιτικών απόψεων του Μιχαήλ Μπακούνιν, έτσι όπως τις ανθολόγησε και τιτλοφόρησε ο συμπατριώτης του Γκριγκόρι Μαξίμοφ, αποτελεί μια παρουσίαση της αντίληψης του Μπακούνιν για τον ρόλο της βίας, των πρωτοποριών, για το πώς μπορεί να επιτευχθεί ο επαναστατικός μετασχηματισμός και η κοινωνική απελευθέρωση καθώς και για το τι πρέπει να αποφύγουν οι επαναστάτες ώστε να μην δομηθεί μια νέα αυταρχική εξουσία στα ερείπια της παλιάς. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μάι 26

Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Στον τόμο αυτό συγκεντρώνονται κείμενα και επιστολές ενός από τους σημαντικότερους αναρχικούς στοχαστές που συνάμα υπήρξε μια από τις ευγενέστερες φυσιογνωμίες αυτής της πολιτικής παράδοσης. Πολυμαθής, στοχαστικός, με ευρύτητα πνεύματος, έλαβε μέρος ενεργά στα πολιτικά πράγματα του καιρού του, υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές της σύντομης “Δημοκρατίας των εργατικών συμβουλίων” της Βαυαρίας του 1919, φυλακίστηκε από το σοσιαλδημοκρατικό καθεστώς και δολοφονήθηκε από τους ακροδεξιούς παραστρατιωτικούς των freikorps.
Όπως το συνόψισε ο φίλος του Μάρτιν Μπούμπερ: “Ο Λαντάουερ πέθανε τίμια όπως έζησε. Το κράτος και το κόμμα, οι δύο εξουσίες ενάντια στις οποίες ο Λαντάουερ αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή, συνεργάστηκαν για να καταπατήσουν το τελευταίο αβέβαιο τρεμοφέγγισμα της επανάστασης”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

“Ζούμε μονάχα μία φορά, μονάχα μία φορά έχουμε το χρόνο να δράσουμε στον κόσμο σύμφωνα με τη βούλησή μας και πεθαίνουμε πολύ νωρίς. Γιατί λοιπόν να μην διακινδυνέψουμε τα πάντα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας; Η αναρχία δεν είναι ένα άψυχο σύστημα ετοιμοπαράδοτων σκέψεων. Η αναρχία είναι ζωή· η ζωή των ανθρώπων που έχουν απελευθερωθεί από το ζυγό”. (Γκούσταβ Λαντάουερ)