Leon Tolstoi

“Το να απαιτείτε από εμένα να καταταγώ στον στρατό ή να χρηματοδοτήσω τον εξοπλισμό των στρατιωτών, την αγορά των κανονιών και την κατασκευή των θωρηκτών, είναι σαν να θέλετε να με κάνετε συνένοχο στον φόνο και τούτο όχι μόνον δεν το θέλω, μα και δεν το μπορώ. Δεν θέλω και δεν μπορώ να αποδεχτώ τα χρήματα που αρπάξατε από τον πεινασμένο λαό με το μαχαίρι στο λαιμό, μήτε και θέλω να εκμεταλλευτώ τη γη ή το κεφάλαιο που τελούν υπό την προστασία σας, επειδή ξέρω πως εσείς τα υπερασπίζετε με αίμα. Ξέρω πως είμαστε τόσο πολύ δέσμιοι της βίας που μας είναι δύσκολο να την αποφύγουμε ολοκληρωτικά, όμως εγώ θα κάνω ό,τι περνά απ’ το χέρι μου για να μπορέσω να απέχω από αυτή και να μη γίνω συνένοχος στον φόνο και θα προσπαθήσω να μην χρησιμοποιώ όλα εκείνα που αποκτιούνται και προστατεύονται με αίμα. Μια ζωή μόνον θα ζήσω. Γιατί θα ‘πρεπε σε τούτο το σύντομο διάβα μου απ’ τη ζωή, πράττοντας αντίθετα προς τη φωνή της συνείδησης, να γίνω συνένοχος στα ειδεχθή σας εγκλήματα;” (Λέων Τολστόι)

Η ανά χείρας έκδοση παρουσιάζει μια λιγότερο γνωστή πλευρά του Τολστόι, που δεν είναι άλλη από την πολιτική του φιλοσοφία, αυτόν τον ιδιότυπο αναρχοχριστιανισμό του που στάθηκε αταλάντευτα ενάντια στον φόνο, τον πόλεμο, τον εθνικισμό, τον καπιταλισμό, την οικονομική εκμετάλλευση, την κυβέρνηση και το κράτος, διδάσκοντας την ελευθερία και τον πασιφισμό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Συνέχεια ανάγνωσης

Θεόδωρος Μπασιάκος

Την ιδέα μιας συγκεντρωτικής έκδοσης των ποιημάτων του Θόδωρου Μπασιάκου του την είχαμε υποβάλει αρκετές φορές στο παρελθόν. Ο ίδιος, απαλλαγμένος από κάθε ματαιοδοξία, συνεχώς ανέβαλλε μια τέτοια προοπτική, επιμένοντας να γράφει τα ιδιαίτερα ποιήματά του και να τα μοιράζει είτε φωτοτυπημένα σε λίγους φίλους και γνωστούς του είτε αφήνοντάς τα στον ελεύθερο διαδικτυακό ωκεανό, έξω από το επίσημο κύκλωμα της πληθωριστικής και άκριτης έκδοσης “ποιητικών” συλλογών της εποχής μας.
Η εκδοτική παρουσία του όσο ζούσε ήταν ισχνή. Δύο νεανικές αυτοεκδόσεις (σιωπηρά “αποκηρυγμένες” από τον ίδιο), τα 22 Ποιήματα (1982) και το Πολύ ευγενής (1985), μία “επίσημη” ποιητική συλλογή Μαύρα Μάτια (Πλανόδιον, 2006) και μία ηλεκτρονική έκδοση Κούκου-Νιάου (Ενδυμίων, 2017). Πέραν αυτών, μια σειρά από φωτοτυπημένες αυτοεκδόσεις σε εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό αντιτύπων.
Η ξαφνική ασθένειά του την άνοιξη του 2020 συνέτεινε στο να αλλάξει την απόφασή του αυτή και συναίνεσε -και πάλι διατακτικά- στην προοπτική μιας συγκεντρωτικής έκδοσης. Δυστυχώς, η ραγδαία επιδείνωση της υγείας του και ο πρόωρος χαμός του είχαν ως αποτέλεσμα να φύγει από κοντά μας ο Θόδωρος προτού ολοκληρώσει την τακτοποίηση του μεγάλου σε έκταση και ενίοτε χαώδους ποιητικού του έργου. […]

(Από το εκδοτικό σημείωμα) Συνέχεια ανάγνωσης

Βασίλης Ηλιακόπουλος

Γνώρισα καράβια και καράβια… Ταξίδεψα με το «Αιγαίο»…Ένα άλλο, με ξύλινα καταστρώματα, το «Όμηρος», με έφερε στην αρχή μιας θαυμάσιας εποχής στα Νότια νησιά. Ξέρω λίγα πράγματα για το Μπάουντυ που δεν επέστρεψε ποτέ. Σε ταξίδια στην παγωμένη Ευρώπη άκουσα για το Γιόρικ. Ή μήπως μόνο για τον μύθο του Γιόρικ; Έμαθα ότι επιτέλους απέφυγε τη μοίρα να γίνει scrap, παλιοσίδερα, σε κάποιο λιμάνι της Β. Αφρικής και τώρα γαλήνια αναπαύεται στης θάλασσας τον πάτο. Στο Puerto Barrios της Γουατεμάλας ανέβηκα στο «Silver Reefer» και λίγες μέρες μετά, μάταια ανακατεύτηκα με το πλήρωμα του «Stella Solaris». Για εβδομάδες περίμενα στους Τροπικούς, σε λιμάνια της Κεντρικής Αμερικής, το «Sam G»… Το «Sam G», που είχε Μαύρο καπετάνιο και πλήρωμα λιγοστό για να με φέρει σε κάποια άλλα νησιά, μιαν άλλη Ρόδο, μια Δεύτερη Φυγή προς την Αθανασία… και δεν φάνηκε ποτέ! Πληροφορήθηκα κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες για το ταξίδι του «Άλμπρανου» στις Νότιες Θάλασσες. Ήμουν πάνω στο κατάστρωμα του «Μπάφορντ», πηγαίνοντας για τη Ρωσία, όταν έψελναν ύμνους για τη μεγάλη γη τους οι Ρώσοι εξόριστοι.
Μολαταύτα υπάρχει ένα καράβι προορισμένο να με λυτρώσει από τις ιστορίες και τους τρόμους καραβιών. Κάποιες φορές σε ένα πάρκο μετά τη βροχή, σε απέραντες βιβλιοθήκες, σε θορυβώδεις καφενέδες… και κάποτε σε ένα τριανταφυλλένιο βιβλιοπωλείο του κόσμου… συναντώ κάποιον που ταξίδεψε με αυτό και όπως εγώ, άκουσε τον πατέρα των νερών, τον πατέρα των ξύλων, τον πατέρα των κανό. (Β.Η., από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τόμας Μάγιερ
    Όψεις της νέας ακροδεξιάς και η δημοκρατία του ολοκληρωτισμού

Άλαν Άντλιφ
    Ένα ωραίο όνειρο. Ο ρεαλισμός του Κουρμπέ και η Παρισινή Κομμούνα

Μάρσαλ Σάλινς
     Χρειάζεται πάρα πολύς πολιτισμός για να φτιάξεις μια φυσική κατάσταση

Νίκος Κούρκουλος
    Στη μνήμη του Μάρσαλ Σάλινς

Θανάσης Αλεξίου
    Η γενεαλογία του εγκλεισμού. Από το Workhouse στο Lockdown

Ξένια Καλαϊτζίδου
   Τολστοϊκές κοινότητες. Εμπειρία κοινοβιακής ζωής στη Ρωσία στα τέλη του 19ου – αρχές του 20ού αιώνα

Στέφανος Ροζάνης
    Φιλοσοφία και λογοτεχνία. Μια οντολογική σύναψη

Κώστας Δεσποινιάδης
    Το σιδερένιο κλουβί