Οκτ 04

ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;

David Graeber, Peter Thiel

Τον Σεπτέμβριο του 2014 πραγματοποιείται μια δημόσια συζήτηση ανάμεσα σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες. Ένας δισεκατομμυριούχος επενδυτής, συνιδρυτής της Paypal και της Palantir, πρωτοπόρος στη δημιουργία κατασκοπευτικού λογισμικού σε συνεργασία με μυστικές υπηρεσίες, χρηματοδότης της εκστρατείας για την εκλογή του Τραμπ το 2016 -ο οποίος δηλώνει φιλελεύθερος- συνομιλεί με έναν ιδιαίτερα δημοφιλή και πολυμεταφρασμένο αναρχικό και ανθρωπολόγο για τις ματαιωμένες προσδοκίες και για ένα μέλλον που παραμένει σκοτεινό. Ο Ντέιβιντ Γκρέμπερ συναντά τον Πίτερ Τιλ σε μια ανοιχτή συζήτηση-σύγκρουση που φέρνει αντιμέτωπες τις αντιλήψεις δυο άσπονδων κόσμων.

Οκτ 04

Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ

Dennis Danvers

“Θέλεις την αλήθεια; Πολύ καλά. Θα σου πω την αλήθεια, όλη την αλήθεια. Έπρεπε ν’ αλλάξω τις ημερομηνίες για να τις κάνω πιο αληθοφανείς. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα άρθρα τα έγραψα πριν από 100 χρόνια. Η πραγματική ημερομηνία γέννησής μου είναι 9 Δεκεμβρίου του 1842. Ξέρεις το όνομά μου. Είμαι γνωστός στην ιστορία, απ’ όσο φαίνεται, είμαι ο Πιοτρ Κροπότκιν, που μερικές φορές με αποκαλούν και Αναρχικό Πρίγκιπα – ένας επίμονος χαρακτηρισμός που απεχθάνομαι. Έφτασα σ’ αυτή την εποχή προχθές από το νεκροκρέβατό μου το 1921”.

Στις 8 Φεβρουαρίου του 1921, ο Πιοτρ Κροπότκιν, γνωστός ήδη στην εποχή του, αναρχικός επαναστάτης και επιστήμονας, λίγο πριν από το θάνατό του δέχεται στο νεκροκρέβατό του την επίσκεψη ενός μυστηριώδους άντρα που του δίνει μια επιλογή: Να ξαναζήσει στο μέλλον ή να πεθάνει.
Παρά τα ερωτηματικά του, επιλέγει τη ζωή και το μέλλον, κι εκείνο που δείχνει αρχικά να είναι ένα θαύμα καταλήγει σ’ ένα πείραμα στο οποίο τα κίνητρα του χρονοταξιδιώτη και μελλοντικού του ευεργέτη είναι πολύ πιο μυστηριώδη απ’ ό,τι έχει αφήσει να φανεί.
Ο Ντένις Ντάνβερς μάς ταξιδεύει στη σκοτεινή ιστορία των ΗΠΑ μέσα από τα μάτια ενός ήρωα που διέδωσε όσο κανείς τη σημασία της αλληλοβοήθειας στην εξέλιξη των ανθρώπινων και μη ζώων.
Ένα βιβλίο για τις ανθρώπινες επιλογές και τις επιπτώσεις τους στο μέλλον και για τα σκοτεινά μονοπάτια που μπορεί να πάρει η επιστήμη. Συνέχεια ανάγνωσης

Οκτ 04

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ

Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Abdullah Öcalan

Καθώς ο αγώνας για την ελευθερία των γυναικών κατευθύνεται προς την πολιτική σφαίρα, πρέπει αυτές να γνωρίζουν ότι αυτή η πτυχή της πάλης είναι και η πιο δύσκολη. Αν δεν υπάρξει πολιτική νίκη, κανένα άλλο επίτευγμα δεν θα είναι μόνιμο. Και, όταν μιλώ για πολιτική επιτυχία, δεν αναφέρομαι στην οργάνωση κάποιου κινήματος για τη θέση της γυναίκας μέσα στο κράτος. Αντιθέτως, μιλώ για πάλη ενάντια στις κρατικές και ιεραρχικές δομές, για τη δημιουργία πολιτικών σχημάτων με στόχο μια κοινωνία δημοκρατική, οικολογική, που να σέβεται την ισότητα των φύλων και να μην περιστρέφεται γύρω από το κράτος. Επειδή η ιεραρχία και ο κρατισμός δεν συμβαδίζουν με τη γυναικεία φύση ένα κίνημα για την ελευθερία των γυναικών πρέπει να αγωνίζεται για αντί-ιεραρχικά και μη κρατικά πολιτικά σχήματα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Οκτ 04

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΣΜΟΣ

Abdullah Öcalan

Ο δημοκρατικός συνομοσπονδισμός βασίζεται στην ιστορική εμπειρία της κοινωνίας και στη συλλογική της κληρονομιά. Δεν πρόκειται για ένα αυθαίρετο νεωτερικό πολιτικό σύστημα, αλλά συσσωρεύει ιστορία και εμπειρία. Είναι γέννημα της ζωής της κοινωνίας.
Το κράτος διαρκώς προσανατολίζεται στον συγκεντρωτισμό, ώστε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων της εξουσίας. Στον δημοκρατικό συνομοσπονδισμό ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Είναι η κοινωνία που βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής και όχι τα μονοπώλια. Η ετερογενής δομή της κοινωνίας αντιτίθεται σε κάθε μορφή συγκεντρωτισμού. Ο στυγνός συγκεντρωτισμός οδηγεί αναπόφευκτα σε κοινωνικές εκρήξεις.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αυγ 27

Ο ΤΥΧΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ

Dario Fo

Πώς μας ήρθε η ιδέα να ετοιμάσουμε μια παράσταση με θέμα τις κρατικές δολοφονίες; Και σε αυτήν την περίπτωση, μας ώθησε η ανάγκη. Στη διάρκεια της Άνοιξης του 1970 ένα μεγάλο μέρος του κοινού των παραστάσεών μας -σύντροφοι και συντρόφισσες που ήταν εργάτες, φοιτητές, προοδευτικοί δημοκράτες- μας προέτρεπε να γράψουμε ένα θεατρικό έργο για τη σφαγή στην Αγροτική Τράπεζα του Μιλάνου και τη δολοφονία του Πινέλι, ένα έργο που θα πραγματευόταν τα αίτια και τις πολιτικές επιπτώσεις αυτών των γεγονότων. Ο λόγος πίσω από το αίτημα αυτό ήταν η τρομακτική έλλειψη πληροφόρησης γύρω από αυτό το ζήτημα. Αφού πέρασε το αρχικό σοκ, τα ΜΜΕ σιωπούσαν: οι δημοσιογράφοι της επίσημης Αριστεράς, με πρώτη την εφημερίδα “Ουνιτά” (L’Unita), παρέμεναν εξαιρετικά προσεκτικοί και δεν προχωρούσαν πέρα από σποραδικά σχόλια του τύπου: «Το γεγονός είναι ανησυχητικό», «Πόσο μυστηριώδης είναι ο θάνατος του Πινέλι, κατ’ αυτόν τον τρόπο θα παραμείνει τυλιγμένη στο μυστήριο η σφαγή στις τράπεζες». Όλοι περίμεναν να «χυθεί άπλετο φως». Περίμεναν, αρκεί να μη γινόταν φασαρία. […]

Αυγ 27

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ! ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ!

Dario Fo, Franca Rame

Ντάριο Φο – Γεννήθηκε το 1926 στο Σαν Τζιάνο, κοντά στο Παβέζε της Ιταλίας. Σπούδασε αρχιτεκτονική, την οποία όμως εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με το θέατρο, αρχικά ως σκηνογράφος, ύστερα ως ηθοποιός και φυσικά ως συγγραφέας και σκηνοθέτης. Ερμήνευσε αρκετά από τα έργα του. Μαζί με τη σύντροφό του Φράνκα Ράμε στράφηκαν ενάντια στην κοινωνική ανισότητα, τον ρατσισμό, τη διαφθορά, την κρατική και παρακρατική βία, τη θρησκεία και τον πόλεμο. Τα έργα τους συχνά βασίζονταν στον αυτοσχεδιασμό, στο ύφος της commedia dell’ arte και στους μίμους και τροβαδούρους του Μεσαίωνα. Μεταφράστηκαν και παρουσιάστηκαν σε θεατρικές σκηνές σε περισσότερες από 30 χώρες. Το 1997 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε τον Οκτώβριο του 2016.
Φράνκα Ράμε – Γεννήθηκε το 1929 στο Παραμπιάγκο, κοντά στο Μιλάνο της Ιταλίας. Ο πατέρας της ήταν θιασάρχης και η μητέρα της δασκάλα που εγκατέλειψε τη θέση της για να γίνει ηθοποιός. Εμφανίστηκε στο θέατρο σε πολύ μικρή ηλικία. Το 1954 παντρεύτηκε τον Ντάριο Φο και τρία χρόνια αργότερα έφτιαξαν τον πρώτο τους θίασο, στις παραστάσεις του οποίου ο Φο έγραφε τα κείμενα και η ίδια ήταν η κύρια ερμηνεύτρια. Το 1968 ίδρυσαν την «Ένωση Νέα Σκηνή», ανεβάζοντας παραστάσεις σε χώρους στους οποίους θα μπορούσαν να προσεγγίσουν το μη θεατρόφιλο κοινό. Το 1970 η Ράμε ίδρυσε την «Κόκκινη Βοήθεια», οργάνωση που παρείχε στήριξη σε συλληφθέντες για την πολιτική τους δράση, ενώ συμμετείχε ενεργά και στο φεμινιστικό κίνημα. Πέθανε τον Μάιο του 2013.
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Σε ένα όχι τόσο μακρινό παρελθόν κάποιοι ονειρεύονταν μια εργατική τάξη γεμάτη δύναμη και αξιοπρέπεια. Σήμερα οι ηγέτες της θέλουν ένα κόμμα των τραπεζών.
Αυτό το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στις 3 Οκτωβρίου 1974 στην Παλατσίνα Λίμπερτι (Palazzina Liberty) του Μιλάνου και παιζόταν μέχρι τις 10 Οκτωβρίου 1980.

Αυγ 27

Η ΠΕΝΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΠΑΕΙ, ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΠΑΣΟΥΝ

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΡΙΑ

Parwana Amiri

Όταν η πρόσβαση σε μαρτυρίες από τα στρατόπεδα κράτησης μεταναστών γίνεται όλο και πιο δυσχερής, η Παρβάνα Αμίρι, προσφύγισσα από το Αφγανιστάν, γίνεται η φωνή των φυλακισμένων του στρατοπέδου της Μόριας. Αλλάζοντας ταυτότητες (ηλικίες, φύλα, εθνότητες) αποδεικνύεται η πλέον αρμόδια ανταποκρίτρια των φρικαλεοτήτων που διαπράττονται σ’ αυτή και κάθε αντίστοιχη φυλακή. Η Παρβάνα ως η αδιαμεσολάβητη φωνή των φυλακισμένων μεταναστών καταγγέλλει τη βία, την ανισότητα, την ανελευθερία και τον ρατσισμό και επιτίθεται στη Δύση και τους θεσμούς της. Τα γράμματά της συνιστούν θαρραλέα, οργίλα και, φυσικά, συγκινητικά κείμενα-ντοκουμέντα για τη μεγαλύτερη θηριωδία των τελευταίων δεκαετιών.

Αυγ 27

ΤΑ ΙΟΓΕΝΗ

Γιώτα Τεμπρίδου

Κείμενα γραμμένα στον εγκλεισμό αλλά και άλτες μεγάλων αποστάσεων. Εσωτερική αναζήτηση στον καιρό των αποκλεισμών αλλά και άρνησή τους. Στήριγμα και αποκούμπι στα δύσκολα αλλά και αντίδοτο στον εφησυχασμό και την τρομοκρατία. Όπως και να διαβαστούν τα ιογενή, είτε σαν μικρο-διηγήματα, είτε σαν ποιήματα, ακόμη και σαν τραγούδια μικρών πουλιών που λαχταρούν τη λευτεριά τους, θα βάλουν την αναγνώστρια και τον αναγνώστη σε θέση εξερεύνησης της νέας πραγματικότητας που απλώνεται γύρω μας.

Μάι 29

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ

Janet Biehl, Jerome Baschet, Petar Stanchev, Dorsin Akif, Carlos Lenkersdorf

Οι εκπαιδευτικές διαδικασίες είναι θεμελιώδεις στην οικοδόμηση αγώνων που δεν αποτελούν εναλλακτικές στη μάχη, αλλά είναι μάχες από μόνες τους. Οι Ζαπατίστας και ο EZLN στο νότιο Μεξικό με τα Καρακόλ και το PKK με τα Καντόνια στο έδαφος του Κουρδιστάν αποτελούν δύο σύγχρονα πρακτικά παραδείγματα προσπαθειών οικοδόμησης θεσμών αυτοδιοίκησης και ενίσχυσης της αυτονομίας. Με δύο παρόμοιες πορείες, και οι δύο τρόποι ζωής έχουν διανύσει διαδρομές από την ένοπλη αντίσταση μέχρι τον εύλογο υβριδισμό, από τις πλήρως ιεραρχικές δομές στην συμπερίληψη και την ανάπτυξη θεσμών υγείας, εκπαίδευσης, επικοινωνίας και αυτοδιοίκησης.  

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μάι 28

ΥΦΑΙΝΟΝΤΑΣ ΙΣΤΟΥΣ – Γνωριμία με τον κοινοτικό φεμινισμό

Julieta Paredes

Η Χουλιέτα Παρέδες μάς παρουσιάζει μία συλλογική προσπάθεια πολιτικής επανεν- νοιολόγησης του φεμινισμού στο πλαίσιο ενός βολιβιανού κοινοτισμού. Στη διαδρομή, μέσα από την οποία μας οδηγεί, αποδομεί μία προς μία τις κεντρικές έννοιες του δυτικού φεμινισμού του 20ου και του 21 ού αιώνα, όπως αυτές του κοινωνικού φύλου, της ισότητας των φύλων και της πατριαρχίας, για να αποκαλύψει τους εγγενείς σε αυτές κινδύνους και να τις επαναδομήσει από τα κάτω, προτείνοντας άλλες κατηγορίες ή στοιχεία που θα δώσουν νόημα στις πραγματικότητες και τους καθημερινούς αγώνες των γυναικών. Η Χουλιέτα Παρέδες Καρβαχάλ είναι κοινωνική αγωνίστρια με καταγωγή αϋμάρα και μία από τις βασικές εκπροσώπους του κοινοτικού φεμινισμού. Γεννήθηκε το 1967 στη Λα Πας της Βολιβίας, όπου μαζί με άλλες γυναίκες ίδρυσε το 1990 την κοινό­τητα Mujeres Creando, ενώ τα τελευταία χρόνια συμμετέχει στη συλλογικότητα Mujeres Creando Comunidad. Είναι επίσης ποιήτρια, τραγουδίστρια και συγγραφέας βιβλίων σχετικών με τον φεμινισμό και τη σεξουαλικότητα.