ΠΕΤΚΑΣ ΠΕΤΡΟΣ

Είναι η Δικαιοσύνη ταξική;
Είναι ένας ανεξάρτητος θεσμός ή υπηρετεί την εκάστοτε πολιτική εξουσία;
Έχει ο λαός το δικαίωμα να κρίνει την Δικαιοσύνη;
Η “προλεταριακή δικαιοσύνη”, όπως εφαρμόστηκε στη Σοβιετική Ένωση συνιστούσε πρόοδο ή οπισθοχώρηση σε σχέση με το αστικό δίκαιο;

Σε όλα αυτά προσπαθεί να απαντήσει το ανά χείρας βιβλίο, με λεπτομερή νομική και ιστορική τεκμηρίωση, παίρνοντας θέση υπέρ μιας κοινωνίας όπου Δίκαιο και Δικαιοσύνη θα ταυτίζονται, υπέρ της καθολικής ανθρώπινης χειραφέτησης, για μια κοινωνία απαλλαγμένη από κάθε μορφή καταπίεσης και ανελευθερίας.

GYSIN BRION

Το έργο του Μπράιον Γκάισιν αποτελεί, παρά την επιτοματική του εμφάνιση, μία από τις χαρακτηριστικότερες και ευδόκιμες απόπειρες δομικής αποσυστηματικοποίησης της λογοτεχνίας, η οποία επενέργησε στον μεταμοντερνισμό τόσο ως δημιουργική επήρεια όσο και ως παράγοντας αλλοιωτικός.
Το Άσε Μέσα Τα Ποντίκια είναι ένα πολυσύνθετο έργο στο οποίο εξηγείται η μέθοδος του «κατ-απ» και η παραπληρωματική εναρχείωση των τοποθετήσεων του Μπράιον Γκάισιν οι οποίες οδηγήθηκαν σε μία, άνευ προηγουμένου, ολέθρια επιτυχία.

ΤΕΟΣ ΡΟΜΒΟΣ, ΜΙΝΤΙΛΟΥ

Ο καθηγητής Γεώργιος Εμμ. Κηπιώτης γεννήθηκε το 1872. Έζησε έναν ολόκληρο αιώνα κατά τον οποίο, στην περιοχή που ζούμε, συνέβησαν συγκλονιστικά γεγονότα. Τα γραπτά του, τα ημερολόγια καθώς και η εκτενής επιστολογραφία που άφησε πίσω του αποτελούν μια γενικότερη μαρτυρία της εποχής αλλά συνάμα και το ψυχογράφημα ενός δασκάλου που προσπαθεί με πάθος να μεταδώσει τη γνώση στους νεώτερους.
Στη διάρκεια της ανάγνωσης αυτού του πολυποίκιλου υλικού υπήρξαν στιγμές που ταυτιστήκαμε με τον άνθρωπο μιας άλλης εποχής αλλά και άλλες πάλι φορές που δεν τον καταλαβαίναμε και οργιζόμαστε μαζί του αισθανόμενοι την απόσταση του χρόνου να μας χωρίζει άλλοτε ξεπρόβαλλε μέσα από τα γραφόμενα ανάγλυφη η μορφή του άνδρα που εμπνέει και μας γοήτευε, ενώ άλλες φορές τον βρίσκαμε πληκτικό, στεγνό και εντελώς συντηρητικό.
…και ήταν η Μιντιλού, η σύντροφος της ζωής μου, που με έμαθε να κάνω προσπάθεια ώστε να κατανοήσω το δάσκαλο Γ. Κηπιώτη, μολονότι μας χωρίζουν πολλά και ουσιαστικά. Η γυναικεία φύση της, πιο ανεκτική, μου έδειξε το δρόμο της κατανόησης του “άλλου”. Κουβεντιάζοντας λοιπόν οι δυο μας, σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα “διάλογο” με τον άνθρωπο εκείνο, έναν άνθρωπο του προηγούμενου αιώνα.
Και έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα βιβλίο με όλο το υλικό που άφησε πίσω του ο δάσκαλος Γ. Ε. Κηπιώτης όπου περιγράφεται η ζωή και η εποχή του και να συμπεριλάβουμε και τη δική μας μαρτυρία, τις δικές μας απόψεις και διαφωνίες, αλλά και τις παραδοχές μας. Σαν μια συνομιλία μεταξύ ανθρώπων που έζησαν σε δύο διαφορετικές εποχές. Γιατί εκείνος, ο Κηπιώτης, μας έκανε να σκεφτούμε και να νιώσουμε τις αξίες μιας εποχής, που δεν είναι πλέον αξίες του σήμερα.

THEODOR W. ADORNO, HERBERT MARCUSE

Η αλληλογραφία που παραθέτουμε στον τόμο αυτό ανάμεσα στα δύο εξέχοντα μέλη της Σχολής της Φρανκφούρτης ξεκίνησε με αφορμή την κατάληψη του Ινστιτούτου από φοιτητές στις αρχές του 1969 και τη συνακόλουθη κλήση της αστυνομίας εκ μέρους των διαχειριστών του Ινστιτούτου.
Το γεγονός ότι ο Αντόρνο κάλεσε την αστυνομία και συνακόλουθα διέκοψε τα μαθήματα, προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Μαρκούζε.
Με αφορμή αυτό το περιστατικό, οι δύο φιλόσοφοι στην έντονη και πυκνή αυτή αλληλογραφία, διασταυρώνουν την επιχειρηματολογία τους για το φοιτητικό κίνημα, την εξέγερση, την καταστολή, τη στράτευση των διανοουμένων, τη βία, τα κοινωνικά κινήματα και τον ακτιβισμό, στον απόηχο των κινημάτων της δεκαετίας του ’60.